dinsdag 30 augustus 2011

Vakantie / Hobby's

De meeste mensen hebben hobby's. Ook ik heb een hobby, wellicht een rare hobby. Een aantal jaren geleden kwam ik erachter dat er een Unesco Werelderfgoed lijst bestaat. Ik ben nogal geïnteresseerd in unieke en indrukwekkende monumenten. Tijdens het inkijken van de lijst, kwam ik erachter dat ik tijdens mijn actieve reisvakanties al een behoorlijk aantal Unesco-sites had bezocht.
Unesco Werelderfgoed
Wat is er is er dan leuker dan alle Unesco-sites te gaan bezoeken. Allemaal? Ja natuurlijk! Projecten moeten ambitieus zijn. Dit project is behoorlijk ambitieus met 936 (laatste stand 2011) Werelderfgoed plekken op aarde. Zowel monumenten als natuurgebieden. Nu ben ik oorspronkelijk dus meer van de monumenten dan van natuurgebieden, maar wanneer je plekken als Los Glaciares in Argentinië hebt bezocht, of Ayers Rock in Australie, dan maakt dat ook een enorme indruk. Van Australië tot aan Alaska. Van Kamtsjatka (denk aan Risk) tot aan Timboektoe. Ik wil ze allemaal bekijken.
Frankrijk
De afgelopen twee weken zijn we (relatief) dicht bij huis gebleven. Want vergis je niet, juist in Europa zijn veel Werelderfgoed plekken te vinden. Onze vakantie hebben we een week in Frankrijk en een week in Zwitserland doorgebracht. In Frankrijk hebben we de plekken Fontainebleau, Provins, Vezelay en Bourges bezocht. Alleen Frankrijk telt al 35 Werelderfgoed plekken.
Op Fontainebleau na, waren de sites allemaal Middeleeuwse Franse parels. Echt indrukwekkend om een Middeleeuws dorpje geheel in tact te zien, zoals Provins. Slechts 40 km van Parijs. Vezelay en Bourges bezitten prachtige Middeleeuwse kathedralen.
Amsterdam
Maar ook Nederland staat negen keer op de lijst. Laat ik daar nu slechts één vinkje hebben staan. En dat ene vinkje staat voor een monument dat pas 1 jaar op de Werelderfgoed lijst staat. Juist ja, de Amsterdamse grachtengordel.
Mocht u geïnspireerd zijn geraakt om ook Werelderfgoed plekken te gaan bekijken, dan is daar een prachtig boek over uitgebracht. Klik hier om direct te bestellen!
Erfgoed is onze erfenis uit het verleden, waar we vandaag mee leven, en wat we doorgeven, moeten doorgeven aan toekomstige generaties.

donderdag 11 augustus 2011

Rellen in Amsterdam

“Zelden in de geschiedenis van onze stad is het voorgekomen, dat uw raad zich moest bezighouden met een zo beschamende, treurige zaak als vandaag aan de orde is. De verschrikkelijke gebeurtenissen van 13 en 14 juni vervullen ons allen met diepe afkeer, verontwaardiging, spijt en grote bezorgdheid.”
Dit zijn niet de woorden van de burgemeester van Londen, maar van burgemeester van Hall naar aanleiding van de Telegraafrellen en we bevinden ons in het jaar 1966.
De rellen die zich op dit moment afspelen in Londen, bezien we van een afstand en met afgrijzen. Er circuleren zelfs vragen of dit ook in Amsterdam kan gebeuren? Een aantal agenten, die dit soort rellen van nabij hebben meegemaakt, verzekerden mij dat de kans hierop in Amsterdam extreem klein is. Gelukkig maar!
Zijn er dan nog nooit rellen geweest in Amsterdam?
Voor de eerste rellen in de geschiedenis van Amsterdam moeten we terug naar de 13e eeuw. Wat is de aanleiding? De Kennemers, Waterlanders en West-Friezen zijn in oorlog met de bisschop van Utrecht. Om de bisschop ten val te brengen, rukken ze samen met de Amsterdammers op richting Utrecht en brengen hem met succes ten val.
Er volgt een periode van relatieve rust en groei voor de stad Amsterdam. Tot aan het jaar 1566, als de opstand der Weeskinderen plaatsvindt. Aanleiding deze keer is onduidelijk. Ruiten werden ingegooid, burgers gemolesteerd, kinderen klommen in de toren van de Oude Kerk en klauterden op de daken van de huizen. Dit oproer heeft men nooit kunnen verklaren.
In de rij van rellen mag het Pachtersoproer van 1748 niet ontbreken. Er ontstond een groeiend verzet tegen de wijze waarop de pachters van landsmiddelen hun verplichtingen nakwamen. Overal zag men, dat die pachters van de belastingen schatrijk werden. In 1748 ontstonden naar aanleiding hiervan openbare protesten en uiteindelijk resulteerden dit in rellen met de gebruikelijke plunderingen. De rellen begonnen op het huidige Rembrandtplein waar verzameld werd en rukten op naar de huizen van de pachters aan de bekende grachten.
Ook bekend is het Palingoproer in de Jordaan van 1886. Op de nog niet gedempte Lindengracht waren Jordaners bezig met een oude Amsterdamse traditie, die inmiddels was verboden: Palingtrekken. Boven de gracht hing aan een touw, een dikke paling. De bedoeling was om al varend in een bootje de paling van het touw te rukken. Juist op die zondag kwam de politie de Jordaan in om een einde te maken aan het Palingtrekken. Een opstand brak uit en een nieuwe rel was geboren. De volgende dag gingen de rellen verder en de straten in de Jordaan werden opgebroken en barricaden werden gebouwd. Na vele waarschuwingen kwam het leger in actie. Er werd geschoten en charges met de sabel werden uitgevoerd. Er vielen uiteindelijk 25 doden.
In 1917 brak het Aardappeloproer uit ten gevolge van een te strenge distributie van de aardappelen. In dit oorlogsjaar (de Eerste Wereldoorlog was drie jaar geleden begonnen) ontstond eens schaarste aan aardappelen ten gevolge van slechte oogsten en vertraging of ontbreken van aardappelen vanuit het buitenland. Het oproer begon toen een aantal vrouwen zich meester hadden gemaakt van een partij aardappels die bestemd was voor de militairen. Toen een menigte uit de Jordaan en Kattenburg zich hadden gestort op drie wagonladingen vielen de eerste doden. Uiteindelijk kwam met enkele schoten in de Kinkerstraat en op de Brouwersgracht een einde aan het oproer. Uiteindelijk vielen er negen doden en 114 gewonden.
In de oorlog ontstond naar aanleiding van de razzia’s op onze Joodse stadsbewoners de Februaristaking. Lees hier meer.
De meer recentere rellen, zoals de Telegraafrellen in 1966 en de Nieuwmarktrellen in 1975 naar aanleiding van de bouw van de metro zullen velen zich nog wel kunnen herinneren.
De laatste grote rellen vonden plaats eind jaren ’70 en begin jaren ’80. Deze rellen zijn de geschiedenisboeken in gegaan als de Krakersrellen. Kraken werd geïntroduceerd in de jaren ’60 door de Provo-beweging, dat in 1966 het Witte Huizenplan lanceerde.
In de jaren 1978 en 1979 vond er een omslag plaats in de krakersbeweging door hard optreden door politie en knokploegen. De verdediging van de op 1 november 1978 gekraakte Grote Keyser (Keizersgracht 242-252) was daarvan het eerste voorbeeld. Het pand werd uiteindelijk door de gemeente aangekocht voor jongerenhuisvesting. Succes 1 voor de kraakbeweging.
Een dreigende ontruiming van het pand op de hoek van de Vondelstraat en de Eerste Constantijn Huygensstraat leidde begin maart 1980 tot een driedaagse bezetting van het kruispunt, dat met behulp van het leger (!!) werd ontruimd, terwijl het pand in krakershanden bleef. Succes 2 voor de kraakbeweging. Op 30 april werd de kroning van Beatrix omgevormd tot nationale kraakdag met een massale veldslag als resultaat.
Meer lezen?
Voor DVD’s: klik op de link bij de betreffende rellen.

donderdag 4 augustus 2011

Amsterdam en Tolerantie

“In de multiculturele samenleving die wij samen vormen moeten we er voor waken dat, met respect voor ieders geloof en mening, de vrijheid van de één niet wordt ingeperkt door de vrijheid voor de ander. Tolerantie jegens homoseksualiteit is niet in elke cultuur of religie vanzelfsprekend. Via wederkerigheid moeten we begrip kweken. We moeten samen verder kunnen in een stad waar een ieder zich thuis voelt.” Zo staat te lezen op de website www.amsterdampride.nl
Amsterdam staat al eeuwen bekend om haar grenzeloze tolerantie richting andere geloven, andere culturen en voor ieders seksuele geaardheid. Maar dat laatste is eigenlijk nog niet zo lang zo. Langzaamaan heeft onze homoseksuele gemeenschap haar plaats verovert in de hoofdstad met als eerste publieke statement het Homomonument op de Westermarkt. Ontworpen in 1979 voor de gemeente Amsterdam en pas in 1987 onthuld en ingewijd.
Hoe ging dat dan vroeger?
Iedere – zeker wat oudere – Amsterdammer kent ze wel: het openbare toilet ofwel de krul. Sommige zijn overigens echte parels. In de 18de en 19de eeuw waren dit de ontmoetingsplekken voor homoseksuelen. Pas na de Tweede Wereldoorlog kregen zij toestemming om eigen cafés en dansgelegenheden te openen. Overigens was sinds de in 1811 door de Fransen geïntroduceerde Code Pénal homoseksualiteit niet meer strafbaar.
Ondanks dat homo’s pas na de Tweede Wereldoorlog hun eigen cafés mochten hebben, was er eind jaren 1920 een aantal kroegen rondom de Zeedijk en het Rembrandtplein waar veel homo’s kwamen. Beroemd hiermee werd Café het Mandje. Dit café was in 1927 geopend  door de toch wel legendarische en lesbische Bet van Beeren. Hier dansten vrouwen met vrouwen en mannen met mannen. Zoenen was absoluut verboden.
In de Lange Niezel 15 stond het oudste homocafé in Amsterdam: Cafe Populair, later Cafe Monico. Dat dit café geopend werd tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1941 kan wel bijzonder worden genoemd.
In 1946 werd in Amsterdam het COC opgericht dat als eerste een eigen dansgelegenheid opende: eerst De Odeon Kelder (DOK) en later De Schakel. Deze opening leidde tot een explosie van homobars en homocafés vooral voor mannen.
De jaren ’60 van de 20ste eeuw waren topjaren. Sensatieverhalen over de duistere wereld in de darkrooms zorgden voor nog meer clientèle in kroegen rondom vooral het Rembrandtplein. Het hoogtepunt werd bereikt in het najaar van 1989 toen Manfred Langer de extravagante homodisco iT opende. Tegenwoordig kun je je in een veelheid van kroegen vermaken, zoals in ‘Het Beste Homocafe van Amsterdam’volgens Het Parool: Cafe Prik in de Spuistraat. De Reguliersdwarsstraat is ook na de heropening door burgemeester Van der Laan weer een fijne plek om naar toe te gaan en uiteraard de Amstelkade en omgeving Rembrandtplein.

Tegenwoordig
Tegenwoordig staat de tolerantie onder druk. Enerzijds wellicht door groeiend conservatisme, anderzijds door de melting pot waarin we leven. Wetende dat Amsterdammers al eeuwen deze tolerantie hebben kunnen handhaven, ben ik er gerust op dat dat ook in de toekomst zo zal zijn.
Veel plezier vanavond bij de Pride Opening Party in Club Fuxxx, Warmoesstraat 96. Het volledige programma staat hier.
Zou u nog meer willen weten over de homo-scene in Amsterdam? Lees dan:
De roze rand van donker Amsterdam. De opkomst van een homoseksuele kroegkultuur 1930 – 1970 van Gert Hekma is te bestellen voor 35 EURO.
Mail naar: bestellen@amsterdamboeken.nl ovv bovenstaande titel.